Tym razem chciałbym przedstawić na znaczkach 3 gatunki najładniej ubarwionych ptaków Polski (moim zdaniem oczywiście).
Wszystkie trzy, oprócz egzotycznego upierzenia, które wydaje się kompletnie nie pasujące do klimatu naszej części Europy, łączy również to, że w naszym kraju przebywają krótko. Przylatują w końcówce kwietnia/maju natomiast odlatują na południe już w sierpniu/na początku września. Można więc powiedzieć, że pomimo, że lęgi odbywają u nas to są tak na prawdę gośćmi tutaj (biorąc pod uwagę czas spędzony w Polsce w stosunku do całego roku).
Oprócz pospolitej wilgi (ostatnio jednak mam wrażenie, chyba coraz rzadziej spotykanej przeze mnie, gdyż jeszcze kilka lat temu widywałem je w rodzinnej Wielkopolsce w każdej większej grupie drzew w pobliżu wody czy lesie liściastym), kraska i żołna są w Polsce ptakami wręcz ginącymi i oby tendencja spadkowa się nie powiększała (szczególnie u kraski bo w przypadku żołny pojawiają się wreszcie nowe miejsca gdzie te ptaki zaczęły się lęgnąć - np. Puszcza Białowieska), gdyż następne pokolenia będą znać te ptaki jedynie ze zdjęć czy znaczków...
Wilga (Oriolus oriolus) - ptak wielkości kosa, samiec jaskrawożółty z czarnymi skrzydłami i czarną większością ogona, samica oliwkowozielona z jaśniejszym kreskowanym spodem.
Najłatwiej spotkać ją w lasach liściastych lub mieszanych, lecz trudniej już ją wypatrzeć, gdyż przebywa głównie wysoko w koronach drzew, gdzie budują gniazda w rozwidleniach gałęzi (ładnie zaprezentowane jest to na znaczku z Białorusi).
Za to częściej możemy ją usłyszeć. Śpiew samca to melodyjne, fletowe gwizdanie, które w dawnej Polsce uważane było za zwiastun deszczu. Głos ostrzegawczy/nawołujący jest bardzo skrzeczący, kompletnie inny od pięknego śpiewu.
Poniżej linki do odtworzenia śpiewu wilgi:
ŚPIEW WILGI
Wilga na znaczkach:
Polska - 1966 - Katalog Michel Nr 1718 i 1721
Wilga pojawiła się na dwóch znaczkach serii "Ptaki Leśne". Jeden to znaczek z miniaturkami wszystkich gatunków serii, natomiast drugi to już dokładniejszy rysunek ptaka (J. Desselberger).
Białoruś - 2002 - Katalog Michel Nr 459
Znaczek z serii BirdLife International (organizacji opisywanej przy okazji znaczka z Białorusi z puszczykiem mszarnym, 2005 - LINK )
Czechosłowacja - 1959 - Katalog Michel Nr 1166
NRD - 1973 - Katalog Michel Nr 1839
Szwecja - 2005 - Katalog Michel Nr 2468
ZSRR - 1979 - Katalog Michel Nr 4883
Kraska (Coracias garrulus) - opisywana już wcześniej przy okazji wpisu z serią z Ptakami Chronionymi Polski (1960) - LINK.
Średniej wielkości ptak (32cm długości ciała - wielkości kawki/sójki), z dominującym niebieskim kolorem ciała z pomarańczowo-brązowym grzbietem nie przypomina innego występującego w naszej faunie ptaka. Jego środowiskiem są skraje lasów typu parkowego w pobliżu pól i łąk, prześwietlone starodrzewia (z dziuplami, w których gnieżdżą się kraski) i otwarte ciepłe przestrzenie ze szpalerami pojedynczych grup drzew, gdzie mogą polować na owady i drobne kręgowce - żaby czy nornice.
Bardzo rzadki gatunek w Polsce (ledwie kilkadziesiąt par), który możemy spotkać jedynie w 3 głównych ostojach: na północy Podkarpacia, Równinie Kurpiowskiej i Mazowieckiej. W pozostałych miejscach spotykana jest już jednostkowo.
Poniżej mapa rozmieszczenia kraski w Polsce:
 |
| Źródło - http://www.kraska.eco.pl/rozmieszczenie.htm |
Więcej informacji o tym pięknym i rzadkim ptaku na stronie projektu ochrony kraski: http://www.kraska.eco.pl/index.htm
Kraska na znaczkach:
Polska - 1960 - Katalog Michel Nr 1208
Znaczek z serii przedstawionej w serii o Ptakach chronionych w Polsce - LINK.
Austria - 2010 - Katalog Michel Nr 2871
NRD - 1967 - Katalog Michel Nr 1277
Żołna (Merops apiaster) - bez wątpienia najładniej ubarwiony ptak w Polsce - spód ciała niebieskozielony, na wierzchu dominują kolory czerwony i pomarańczowy, choć i tu pojawiają się tony zielone i niebieskie. Pod dziobem znajduje się rozległa żółta plama, a przez czerwone oko przechodzi wyraźny czarny pasek.
Ptak ten zamieszkuje otwarte krajobrazy o bogatej rzeźbie z pojedynczymi drzewami, krzewami i niewielkimi laskami często w pobliżu rzek i cieków wodnych ale przede wszystkim przy wysokich, piaszczystych urwiskach, zarówno naturalnych jak i sztucznych w których to gnieździ się w samodzielnie wykopanych norach.
Podobnie jak kraska, gatunek zagrożony wyginięciem u nas.
Z ostatnich informacji wynika, że na terenie Polski gniazduje około 100 par (w 2007 były to 64 par więc można powiedzieć o lekkim odrodzeniu tego ptaka), z czego prawie połowa na terenie Świętokrzyskiego - 2012, źródło - strona Birdwatching.pl).
Żołna na znaczkach:
Austria - 1988 - Katalog Michel Nr 1918
Pojedynczy znaczek wydany okazji 25lecia austriackiego oddziału WWF (ekologiczna organizacja pozarządowa założona w 1961 roku w Szwajcarii).
Francja - 1960 - Katalog Michel Nr 1327
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz